Overlijden en verantwoordelijkheden mentor en bewindvoerder..

Vorige week overleed mijn cliënte M. 7 jaar ben ik haar mentor geweest, in een verpleeghuis. Een vrouw met borderline problematiek en dementie. Da’s de zieke kant. Vooral ook iemand die als weduwe alleen stond, oorspronkelijk te wijten aan haar afhoudende gedrag naar familie, waarin achterdocht de grootste drijfveer was, ze zouden haar bestelen en wilde niets meer met iemand te maken hebben.

Zo heb ik dat ook enkele jaren afgehouden als neven en nichten, of schoonzussen informeerden. Ze kenden haar dreigende taal en namen genoegen met mijn antwoord dat M. het perse niet wilde, dreigend met stuk slaan van strottenhoofden. Voorbije jaarwisseling werd ze milder, verzwakt stond ze toe dat een neef met diens echtgenote haar konden bezoeken. Ze leek ze te herkennen maar er was nauwelijks contact, in ieder geval niet adequaat. Neef bood aan bij een verder verslechteren en overlijden als contact persoon op te willen treden en de familie op de hoogte te houden. Ik heb in die zelfde periode de bewindvoerder gevraagd of M. verzekerd was voor overlijden, en of er voldoende geld was voor een uitvaart als er geen verzekering was. Geen verzekering en voldoende geld voor een uitvaart, als het geen overdreven vorm krijgt, was het antwoord. Geen verdere vragen of inspanningen van de bewindvoerster, en (dat verwijt ik mezelf nu) geen streven van mij om daar meer in geregeld te krijgen. Haar meest gegeven antwoord; bij overlijden moeten de erfgenamen het verder regelen. Op moment van overlijden stopt Bewindvoering immers. Toen het overlijden daar was heb ik het bewindvoerderkantoor gebeld, de eigen bewindvoerster was op vakantie, en ik kreeg het antwoord dat hun bemoeienis nu bij overlijden direct ophield. Ik memoreerde aan de eerste mailcontacten, M. was inmiddels opgehaald door de DELA. De neef was geen erfgenaam, aldus de neef. En slechts erfgenamen konden beschikken over evt. geld. Dat daarvoor een notaris ingespannen moest worden had ik van eigen bewindvoerster nog niet eerder gehoord. Ik liet mijn ergernis daarover horen, ik kreeg nu completere voorlichting immers, waarmee de uitvaart overigens nog niet geregeld was. Deze neef wilde niet voor de kosten tekenen, wat ik begrijp. Beiden we wisten niets over evt. bezit of schuld. Bovendien stopt ook formeel de bemoeienis van de mentor bij overlijden. Kortom, veel spanningen en onzekerheden. Het kantoor weigerde ook sthenisch om iets te zeggen over de financiële situatie van M. Vanuit privacy oormerk.
Een afspraak met DELA bracht meer helderheid. Van Patrick (mentorschap ZOB) hoorde ik over de eventuele regeling met de gemeente (kosten betalen) door gemeente. De DELA wilde alleen helpen als iemand tekende voor de kosten, en neef wilde dat niet. Uiteindelijk heeft een Bewindvoering specialist van DELA met bewindvoerderskantoor gebeld, kon in bestanden ,en na aandringen werd duidelijk gemaakt dat er geld was, en dat DELA het, na een handtekening van neef, rechtstreeks mocht declareren bij betreffende bewindvoerderskantoor, met een max. van 5000 euro (uit M’s. bezit). M. kon daarmee een kleine uitvaart krijgen. De gemeentelijke variant is ook nog even ter tafel geweest, dan had M. de titel van “verlaten lijk” gekregen en had iemand nog een bijstandsuitkering moeten aanvragen. Wie? Ik was blij dat we M. dat niet aan hoefden te doen.
Mijn les is naar mijn persoonlijke functioneren is dat uitvaart, hoe dat te regelen eerder een onderwerp moet zijn tussen mentor en bewindvoering. En dat dat zeker een rol voor Bewindvoering is. En dat wanneer een familiesysteem zo klein is, zonder helderheid over erfgenamen, er eerder tot een keuze en plan gekomen moet worden. En, dat dienstverlening van een bewindvoerderkantoor nog een onderwerp wordt tussen genoemde bewindvoerster en mijzelf. Al is het maar om daar samen wat van te leren.
Rob Lammers, mentor